Yoruldum artık....
Hayattan, sahte insanlardan, yalan düşlerden, yalancı gülümseyişlerden...
Gündüzleri sevmiyorum işte.. geceleri ve gecelerin içinde kaybolmayı seviyorum... o zaman kimse maske takmıyor yüzüne... gecenın karanlığı çökünce şehirlerin üstüne herkes maskelerini duvara asıyor.. saklamıyor gerçek yüzlerini ... maskelere kısa bır surelıgınede olsa vedalar baslıyor.. gün doğumuna kadar bıle olsa...
O an insanları görebiliyorum.. acılarını, hüzünlerini, neselerini görebiliyorum.. ve bende gizlemiyorum... gizlenmiyorummm...
İnsanların yüzündeki ifadeleri okuyabılıyorum.. maskeler kadar soguk değil mimikleri.. maskeler kadar cansız degıl duyguları.... acı da olsa yüzlerindeki.... gercek duygular cıkıyor sahtelerin yerını dogrular alıyor...
Yoruldum artık..
Kendi payıma düşen ölümlerden....
Ölümlerin içinde yaşam savası vermekten... karanlığın içinde bir ışık tutmaya calısmaktan yoruldum artık...
Keşke hep çocuk kalabılseydı düşlerim.. bari onlar kirlenmeseydi... kırılmasaydılar... artık ne düşlerim var ne de düşlediklerim yanımda...
Herkesten ve herseyden uzakta bır parkın kırık salıncağında kendimi eyliyorum.... kendime "hayatın herseye ragmen guzel olduguna daır " yalanlar soyluyorum...
ve sadece geceleri sevıyorum bu hayatı.... yalansız olduğu için.....
C.tesi Ağus. 09, 2008 7:21 am