İçinden çıkamadığım yollarda geçer oldu vaktim. Ve ben senden çıkıp başkasına gittiğime inandıkça, sana geri döner oldum. Meğerse senden başkasına gidemezmişim de kendimi kandırıp uyanır olmuşum.
En büyük rüyamken, en geniş gerçeğim olmuşsun...
Ertesi günün sabahında ne olacağını bilmeden harcadığım vaktimdin. Bir an mutlulukla hayal kurarken, o anın sonunda ağlar oldum. Göz yaşlarımı kurulamaya bile mecalim kalmadı.
En büyük sevincimken, en acılı göz yaşım olmuşsun...
Bir gün beni sevmen için dua ederken, duamın sonunda vazgeçer olmuşum senden. Bir an sağlığını umut edip caymışım sonra.. Rüyalarımdan bile korkup sadece iyiliğini düşünmüşüm de birden alışmışım sızına.
En büyük sevgimken, en güçlü nefretim olmuşsun...
Senin için her şeyden vazgeçip beklemişim günlerce, aylarca. Güneşin doğuşuna şahitlik edip batarken sadece seni düşünmüşüm de, bir yerde pes edip batmak istemişim senin için.
En büyük gücümken, en onursuz utancım olmuşsun...
Her yaptığını, aldığın her nefesi savunurken ve hep arkandayken harcamışım bir avuçluk onurumu. Her söze karşı savunmuşum seni de yüzsüz kalmışım. Utanmamışım hiç sövmüşüm yüzüne.
En büyük yandaşımken, en büyük düşmanım olmuşsun...
Gözyaşlarını silmek için beklemişim gecelerce, sabaha kadar senin derdin için gözyaşı dökmüşüm de,ben mutsuzken sen dinler olmuşsun. Sonra sebepsiz, yoktan yere vazgeçmişsin benden.
En büyük dostumken, en kimsesizinden hiç olmuşsun...
Kim olduğunu, kim olacağını çözemedim daha ama, nolur acısa da yaralarım ağlasam da gecelerce; bir önceki iyilik için sen sabret bana, kol kanat ger yalnızlığıma.
ve sen sen ol sakın
Gitme...
Salı Ağus. 12, 2008 5:07 am