GÖmÜn Benİ BugÜn YÜreĞİme!!!

Yeni Üye Mesaj Sayısı : 157 Kayıt tarihi : 05/08/08

GÖmÜn Benİ BugÜn YÜreĞİme

Yüreğime gömün beni bugün
Yoruldum sivri çakıl taşlarına benzer aşkların üzerinde yürümekten
Dalgaların kıyıya vurup, savurup koynuna aldığı ince bir kum tanesi olmak istiyorum
Ve boğulmak kendi mavilerimde
Deniz yıldızının beş kolundan bir tanesi bile saramadı beni
Oysa ince sızılara da,keskin acılara da alışkın benim bedenim
Suların durulduğu bir denizde oynaşan martıları hiç izlemedim...

Yüreğinize gömün beni bugün.
Evrenin bütün güzelliklerini kutsayan yüzümü gömün yüreğinize
Yorgunum kırık dökük kelimelerle konuşmaktan
Yorgunum boş yüzeylere dolu kelimeler yazmaktan
Usandım kendini tekrarlayan başlangıçlardan...

Ölümün kara lekesi düştü önüme
Belki bedenin kan rengi vedası daha kolaydı
Evet eminim daha kolaydı,lime lime doğranan bir ruhun çırpınışlarından
Nefes alan ciğerlerin bir susuşu yetiyor ölümlere
Ya ruh?
Zerrelere bölünüp bölünüp acılarını katlama derdinde
Hangi doktor çare bu derde?
Yapışır mı acaba parçalarım en kuvvetli yapıştırıcılarla?
Tuzla buz oldum...

Kendi yüreğimin kara deliklerine saklanmak istiyorum
Hiçbir ışığın sızmaya gücünün yetmeyeceği,
hiçbir umut çiçeğinin yeşermeye yeltenmediği
Hayallerin kucağında öyle gündoğumları,
öyle manolya kokulu ilkyazlar yaşadım ki
ağır geliyor artık sabaha varmayan gecelerin gerçekliği...
Saklanmak kendime ve yavaş yavaş yok olmak istiyorum

Gömün beni yüreğimdeki küçük çocuğun gözbebeklerine
Balköpüğü damlalar damlıyor göğsüne
Çocuklara özgü umursamazlık,çocuklara özgü vurdumduymazlıkla yaklaştı aymazlıklarınıza
Uçurtmalar uçurdu bilmediği gökyüzüne.
Bir bedenin içine sığmayan kocaman ruhumu da gömün birlikte
Güzelliğe tutkun,şehvete aç bakışların yükü altında ezildim
Bir perde gibi örttü insana dair güzel yanlarımı bu süslü elbise
Dokunabileceğiniz yumuşacık bir ten isteyen elleriniz,öpebileceğiniz arzulu dudakları hedef belirlemiştiniz
Oysa dokunmanın hiç aklınıza gelmediği bir yüreğe de sahibim ben
Orada ebruli bir adam bekliyor...

Kendimden yorulup,kendime kaçmanın kısır döngüsüne yolculuğum
Ne menzili biliyorum,ne hedefin farkındayım
Bir cenin olup annemin kutsal bedenine geri dönmek istiyorum
Oysa yalnızlığım öyle koyu bir renk ki bugün,toprağa bile koyamıyorum.

"Kayıp" ilanı vermek istiyorum ruhum için
"Bir tutam umuda muhtaç,yarına dair özlemlere aç,belirsizliğin kıskacında yarım bir ayraç"
Var mı böyle bir ruh etrafınızda sahipsizce dolaşan?Kayıptır kendisi.
Ulaşın lütfen sahipsiz bedenime,ruhsuz boğuluyorum çok ama çok derinlerde...

Kendi yarattığım sahte balonların içine oturup,kendi yarattığım sahte diyarları izledim gökyüzünden
Kulaklarım sağır oldu patlama sesinden
Patlayıp sönen sahte balonum muydu,boş hayallerim miydi bilemedim
Patlama sonrası sessizliğindeyim ben...

Küçük bir masal ülkesi kurmuştum kendime
Kralı ve tek hakimi olduğum
Sınırlarımı yerle bir eden bu deprem nereden çıktı birden?
Fay hattının tam üstünde mi inşa etmişim değerleri mi?
Kaçışlar çözüm olur mu ki?
Yıkılan binaların taze yanık ve toprak kokusu mu,yoksa yıkılan değerlerim mi hıçkırıklarımın sebebi?
Bir kaosun içinde iç içe geçmiş hepsi...

Gömün,gömün beni yüreğime
Emanet ediyorum elimde kalan son üç beş sevincimi bir avuç dosta
Tek mirasım bu,o da yalnızca anlayana...