Selam
Bazen kibir denen şey içimize kadar girip beynimizi yontabiliyor.
İşte tam o sırada şeytan nefsimizi ele geçiriyor.
Biz ise kolayca tav olabiliyoruz ona! Yazık ki bazen hiç savaşmadan teslim bile olduğumuz oluyor.
Kimi zaman zaaflarımızı bahane ediveriyoruz.
Öyle ise nerede kalıyor imanımızın verdiği mücadele gücü?
Bahaneleri sıralamak kolay!!!
Belki de en çok benim için. İtiraf edeyim kendimle savaşırken bile hep kaçamak yapıyorum, kendime yalan bile söylüyorum...
Esirgediklerimize gelince...
Zahmetsiz bir gülümseyiş! Basit bir soru: nasılsın?
Ve dua...
Bizim ne kadar ihtiyacımız varsa diğer insanların da bizim gülümseyişimize, ilgimize ve duamıza ihtiyacı var.
Zamanımızı esirgiyoruz birbirimizden ama aynı zamanda bizim için zaman harcamalarını bekliyoruz birilerinden...
Sizi tam olarak bilemeyeceğim ama benim özellikle şu sıralarda sevdiklerimin gülümseyişine, ilgisine, sevgisine ve de en çok duasına ihtiyacım var!!! Dua ile...
Sevgi ve saygılarımla..