5 Ekim: Bugün var edildim. Buradayim. Varim. Müthis bir duygu bu. Var
oldugumu henüz annem ve babam bilmiyor. Bir elma cekirdeginden bile kücügüm. Ama ne de olsa, ben benim. Varim ya!
Bu bana yetiyor. Henüz bedenim belli belirsiz, yüzüm yok ama varligimi
ve benligimi hissedebiliyorum. Bir kiz olacagim ve baharda cicekleri sevecegim.
19 Ekim: Biraz büyüdüm. Kimildamam mümkün degil. Annem henüz farkinda
degil ama onun kaniyla besleniyorum. Kalbini dolasip gelen simsicak kan
bana geliyor. Beni sevecek bir kalbin kipirtilarini simdiden
hissediyorum. Annem beni cok sevecek. Annem icin güzel bir sürpriz olacagim.
23 Ekim: Hic göremedigim bir el agzimi bicimlendirmeye basladi
Dudaklarimda onun dokunusunu hissediyorum. Bu "el"in dokundugu yerler
dudagim damagim oluyor. Düsünün bir yil sonra bu elin dokundugu yerde
tebessümler acacak, gülecegim. Dudagimdan ve dilimden sözler dökülecek.
Herhalde önce "Anne!" diyecegim. Anne duyuyor musun beni? Seninle
konusacagim. Sana gülecegim. Kimilerine göre hâlâ daha var
degilmisim& Nasil olur? Varim ve gülücükler sunacak dudaklarim da
olmak üzere ya Hem sonra bir ekmek kirintisi ne kadar kücük olursa
olsun yine ekmektir. Öyle degil mi annecigim? Ah bir konusabilsem!
27 Ekim: Bugün pek mutluyum. 0cimde tatli bir kipirti basladi. Artik bir
kalbim var. Kalbim atmaya basladi. Hayatim boyunca böyle atip duracak.
Sevgilerle dolduracagim kalbimi. Tipki anneminki gibi… Annem bedeninde
iki kalbin birden atmaya basladigini bilseydi ne kadar sevinirdi! Duyuyor
musun anne?
2 Kasim: Her gün biraz daha büyüyorum. Kollarim ve bacaklarim da
bicimlenmeye basladi. Hele bir büyüsün kollari bak nasi kucaklayacagim
seni annecigim su ayakrimda tamamlansinda, beraber cicekli bahcemizde
yürürüz. Belki birlikte okula gideriz.
12 Kasim Ah evet& Bunlar, bunlar ne kadar sevimli ve kücük seyler.
Aman Allah'im parmaklarim da cikmaya basladi. Bunlarla cicek
toplayacagim, annemin elini tutacagim, kalem tutacagim. Belki de güzel
bir siir yazacagim. Annecigim, orada misin? Ellerimi ellerinin arasina
koymak icin
sabirsizlaniyorum.
20 Kasim: Oh, nihayet.. Annem doktora gitti. Burada oldugumu ögrendi..
Yasasin! Doktor teyze özel bir cihazla gördü beni. Ultrason diyorlarmis.
Resmimi bile cekti. Sevinmiyor musun annecigim? Seneye kalmaz kollarinin
arasinda olacagim
25 Kasim: Artik babam da burada oldugumu biliyor. Fakat henüz kiz
oldugumun farkinda degiller. Onlara sürpriz yapacagim..
10 Aralik: Bugün yüzüm tamamlandi. Artik iki güzel gözüm, bir kücük
burnum, dudaklarim ve yanagim var. Anneme benziyorum galiba
13 Aralik: Artik cevreme bakabiliyorum. Etraf1m cok karanlik ama olsun.
Yine de mutluyum. Yasiyorum ve varim. Kisa bir süre sonra gün isigini
görebilecegim, renkleri ve cicekleri tan1yacagim. Rüyamda gördüm. Dünyada
gökkusagi diye bir sey varmis.. Onu cok merak ediyorum.. Annecigim,
babacigim sizin yüzünüzü de görecegim. Tanisacagiz&. Mutlu olacagiz.
Gülüsecegiz..
24 Aralik: Kulaklarim daha iyi duyuyor artik. Annecigim, senin kalbinin
seslerini duyuyorum. Benim kalbimin atislarini da sen duyabiliyor musun?
Hatta sesini bile taniyabiliyorum. Sesin ne kadar tatli Hic
duymadigim bir sey bu Güzel ve saglikli bir kiz olacagim. Kollarinda
uyuyacagim, yüzüne bakacagim, o tatli sesini dinleyecegim. Benim icin
ninni de söyleyecek misin annecigim? Sen de beni özlüyorsundur
mutlaka Beni koklayacaksin.. Cok seveceksin, degil mi?
28 Aralik: Anne burada bir seyler oluyor. Doktor abla neden mutsuz bakiyor
böyle… Sen aci cekiyor gibisin. Kalp seslerin degisti… Sustun.
Benimle niye konusmuyorsun anne? Anne. Anne! Annecigim!!
Yüzümde soguk bir sey hissediyorum. Anne, yüzümü parcaliyorlar… Anne
bir seyler yap… Anne… Kolumu cekiyorlar anne! Canim yaniyor
anne… Anne.. Ayaklarimi parcaliyor bu sey anne… Beni sana baglayan
damari kopardilar anne… Anne kalbimi parcaliyorlar…
Annecigim. Anne. Anne.. An…
................ Kürtajiniz tamamlandi hanfendi GECMIS OLSUN....
Cuma Ağus. 08, 2008 9:46 am